«Υπήρξα πολύ βλάκας. Δεν μπόρεσα ποτέ να απολαύσω το “ωραία γυναίκα”. Ήμουν πάντα πολύ πιο προσγειωμένη και μετρημένη και δεν απόλαυσα τα χρόνια που σήμερα όταν βλέπω την εικόνα μου τότε λέω “όμορφη ήμουν”…. Αυτό όμως με φύλαξε και στη δουλειά από πολλά πράγματα. Δεν αισθάνθηκα ποτέ ότι με παίρνει να πλασάρω τον εαυτό μου σαν πολύ ωραία γκόμενα», δήλωσε αρχικά η ηθοποιός για τον τρόπο που ένιωθε για την εμφάνισή της παλιότερα.
Στη συνέχεια, μίλησε για τον θάνατο του Βλάσση Μπονάτσου: «Ήταν δύσκολο και στενάχωρο όταν πέθανε ο Βλάσσης. Ήταν ένας άνθρωπος που δε μπορούσε να το βάλει το μυαλό σου ότι πεθαίνει γιατί ήταν η χαρά της ζωής και γιατί αν κάποιος δικαιούται και ξέρει να ρουφάει τη ζωή αυτός ήταν ο Βλάσσης…
Μπορεί να μην άντεχε να γεράσει. Πως θα την κατέβαζε την ταχύτητα που είχε; Δε μπορώ να φανταστώ τον Βλάση να κάνει οικονομία του εαυτού του».
Και στη συνέχεια πρόσθεσε: «Είχα την τύχη να έχω κι άλλες επιλογές ώστε να μπορώ να κρατήσω αποστάσεις από καταστάσεις που ήξερα ότι θα είναι ζόρικες ή που ήξερα από άλλους ανθρώπους που εμπιστεύομαι ότι η κατάσταση είναι ζόρικη. Είχα την τύχη να μπορώ να κρατήσω τις αποστάσεις.
Δεν είμαι του καβγά…. Έχω προτιμήσει να κάνω υπομονή, σε πράγματα που μπορείς να κάνεις υπομονή όχι ακραία σαν αυτά που ακούστηκαν, και μετά να πω ότι δε θα ξαναδουλέψω».
«Έχω δουλέψει με τον Πέτρο τα πρώτα χρόνια. Η τελευταία μας δουλειά ήταν το 2001. Αυτή την περίοδο γίνονται οι δίκες και καλό θα ήταν οι άνθρωποι που δεν εμπλεκόμαστε άμεσα να είμαστε λακωνικοί. Το να βλέπεις έναν άνθρωπο που ξέρεις από τα πρώτα χρόνια της δουλειάς σου να φτάνει εκεί, είναι θλιβερό, Είτε αθώος, είτε ένοχος, είτε οτιδήποτε το να βλέπω τον Πέτρο στη φυλακή είναι θλιβερό.
Δεν είχαμε κάποια παραπάνω σχέση. Είχαμε ξεκινήσει μαζί. Ήταν ένας άνθρωπος με φοβερό ταλέντο και εκρηκτικό ταπεραμέντο. Μέχρι εκεί. Δεν είναι τυχαίο το ότι δε συνεργάστηκα μαζί του τα τελευταία 20 χρόνια. Είδα μια δύσκολη κατάσταση της οποίας δεν ήθελα να είμαι μέρος….
Προσωπικά δεν άντεχα τα νεύρα του. Δε μπορώ να δουλεύω κάτω από τέτοιες εντάσεις… Από κάποιο σημείο και μετά είναι θέμα αξιοπρέπειας. Το να πάω στη δουλειά και να φοβάμαι, δε το δέχομαι», είπε χαρακτηριστικά για τον Πέτρο Φιλιππίδη.
Όσον αφορά τον σύζυγό της, η Ρένια Λουιζίδου υποστήριξε πως στη δική της περίπτωση το γεγονός ότι εκείνος είναι εκτός του χώρου της υποκριτικής έχει λειτουργήσει πολύ θετικά και για εκείνη είναι πάντα το καμπανάκι της λογικής, ενώ σε άλλο σημείο της συνέντευξής της η ίδια αναφέρθηκε και σε μια περιπέτεια που πέρασε με την υγεία της λέγοντας: «Είχα κολλήσει ένα μικρόβιο και έπαθα σηψαιμία.
Σε γύρισμα συνέβη αυτό, στο Καφέ της Χαράς, το πρώτο. Ήταν καλοκαίρι με καύσωνα μετά από μια σεζόν πολύ δύσκολη. Γυρίζαμε τα δυο πρώτα επεισόδια της επόμενης σεζόν, χωρίς στοπ… Στην αρχή νομίζαμε ότι ήταν θερμοπληξία. Μια-δυο μέρες καθυστέρησης στην αντιμετώπιση του μικροβίου έκανε τη διαφορά. Πήγαμε για χειρουργείο. Ήταν τόσο εξαπλωμένο το μικρόβιο που δε μπορούσε να χειρουργηθεί τίποτα. Με βομβάρδισαν με κάθε είδους αντιβίωση. Είχα την τύχη να είμαι 38 ετών τότε.
Ανταποκρίθηκε ευτυχώς ο οργανισμός μου και όλα πήγαν καλά. Για 48 ώρες ήμουν στο θα ζήσω-θα πεθάνω. Είχε να κάνει με το αν ο οργανισμός μου θα αντιδρούσε στην αντιβίωση ή όχι. Τρόμαξα πάρα πολύ γιατί τότε ο γιος μου ήταν τεσσάρων ετών. Από τότε είπα ότι δε θα επιτρέψω να μου ξανασυμβεί αυτό».