Εκτός από τη Τζένη Μπότση βγήκε και η Αγγελική Λάμπρη να μιλήσει για τη σεξουαλική παρενόχληση που βίωσε από τον ίδιο ηθοποιό και σκηνοθέτη.

«Το θυμάμαι και ταράζομαι. Ήταν το 1998, μόλις είχα τελειώσει τη δραματική σχολή. Με πήρε τηλέφωνο ο συγκεκριμένος σκηνοθέτης και μου είπε ότι θέλει να με δει για μία ακρόαση. Μου μίλησε για ένα συγκεκριμένο έργο και ότι έψαχνε μία ηθοποιό. Μου είπε να φοράω συγκεκριμένα ρούχα και μου όρισε την ημερομηνία της ακρόασης.

Όταν πήγα στο θέατρο, μπήκα μέσα και εκείνος κλείδωσε την πόρτα. Ξαφνιάστηκα πάρα πολύ γιατί δεν συμβαίνει αυτό γενικώς. Ρώτησα γιατί κλείδωσε την πόρτα και μου απάντησε για λόγους ασφαλείας.

Ανέβηκα στην σκηνή και ανέβηκε κι εκείνος μετά από λίγο και ενώ έκανα τον αυτοσχεδιασμό άρχισε να έρχεται πάρα πολύ κοντά. Άρχισα να νιώθω πάρα πολύ άβολα και αμήχανα και να φοβάμαι. Κι όσο πλησίαζε φοβόμουν ακόμα περισσότερο. Σταμάτησα την πρόβα, λέγοντας πως δεν νιώθω καλά. Είπα τη δικαιολογία ότι είμαι άρρωστη για να φύγω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Επέμενα πάρα πολύ. Εκείνος μου έλεγε ότι η οντισιόν θα έπρεπε να γίνει εκείνη τη μέρα. Περισσότερο ταραγμένη του έλεγα ότι δεν μπορώ να κάνω αυτή τη στιγμή οντισιόν και τον παρακάλεσα να φύγω.

Φοβήθηκα πολύ, κατέβηκα από τη σκηνή και κατέβηκε και εκείνος από την άλλη μεριά της σκηνής και στάθηκε απέναντι μου. Κι ενώ ήμουν σοκαρισμένη σε ένα κλειδωμένο θέατρο, δεν μπορούσα να φύγω και εκείνος προέβη σε μια ολοκληρωμένη σεξουαλική πράξη μόνος του, βλέποντας τον τρόμο στα μάτια μου και τον φόβο μου. Ήθελα να φωνάξω βοήθεια και ήξερα πως δεν ήταν κανείς εκεί να με ακούσει. Ήθελα να φύγω τρέχοντας και δεν μπορούσα γιατί ήμουν κλειδωμένη και το κλειδί ήταν πάνω του. Πάγωσε όλο μου το αίμα, δεν πίστευα ότι συμβαίνει αυτό, ήταν πολύ σοκαριστικό».

Και πρόσθεσε: «Υποκλινόμαστε στο μεγαλείο της ψυχής (της Μπεκατώρου) και στη δύναμη που βρήκε για να βγει μπροστά και να πει την αλήθεια της. Εύχομαι από εδώ και μετά κανείς άνθρωπος να μην βιώσει ξανά λεκτική, σωματική ή σεξουαλική βία. Κι αν συμβεί αυτό να ξέρει ότι μπορεί να βγει και να μιλήσει. Να βρει τη δύναμη και να μιλήσει. Είμαστε όλοι εδώ και είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε και να πιστέψουμε οποιονδήποτε έχει υποστεί κάτι τέτοιο. Όταν έγινε αυτή η καταγγελία ήμασταν τρεις γυναίκες. Αυτή τη στιγμή, τώρα που μιλάμε, είμαστε 14. Έπεται και συνέχεια. Είμαι περήφανη για το θάρρος και τη δύναμη όλων αυτών των γυναικών για να συμπορευτούμε γι’ αυτό. Είμαστε όλες μία γροθιά. Είμαστε ενωμένες».